Tula ng Pagkabaliw

Hiniling ko sa Forces of Nature

Na sana bigyan ako ng taong kailangan ko

Hindi naman ako aasa kahit kanino,

Gusto ko lang ng taong magbibigay ng lakas ng loob ko

Na harapin ang hamon ng buhay…

Hanap nga ako hanap….yun pala nasa harapan lang kita

Di eto na nga pinatulan na nga kita, at ikaw naman pinaasa mo ako

Ng pinaasa….

Yun pala mapupunta din naman sa wala…wala kang lakas na

ipaglaban ako sa mga taong pumipigil sa kaligayahan mo at kaligayahan ko…

At lagi mo pang iniinda na mag asta ako na parang wala lang…

Minsan hindi ka din nag iisip no? Hello, saan ka ba nakarinig na

Pag ang tao naging malapit na sa isa’t isa eh siyempre mahuhulog

Ang loob nito…kung hindi sa mga biro, sa mga pag aalala…

Sa ngiti o kahit sa isang tingin…kuha ka na…kuha na ang kiliti mo…

Minsan hindi na kailangan magsalita….yakap lang….napapawi na ang lungkot

Ang pighati ng dulot ng pakikibaka makaraos lang sa araw na ito…

Panalangin na lang ang katapat kung tunay nga ba ang nararamdaman para sa isa’t – isa

Me sariling lakas ito na labanan ang mga pumipigil….sana nga lang…

Ipaglaban mo din ako….

Ito ang tanging hiling…ng puso kong dumadaing dahil

Unti unti nang nawawalan ng pag-asa….at mahihirapang mag hilom ang pusong…

Tinadyakan, sinapak, sinuntok at sinaksak… dahil tinalikuran mo….at iniwan

Me kasabihan sa ingles, it takes two to tango….hindi talaga pag ibig

Kung isa lang ang nag eeffort…dapat dalawa…eh kung mang-iwan ka sa ere…wala na talaga,

Paalam na lang sayo…dahil me respeto pa ako sa sarili ko…